уга́дчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уга́дчык уга́дчыкі
Р. уга́дчыка уга́дчыкаў
Д. уга́дчыку уга́дчыкам
В. уга́дчыка уга́дчыкаў
Т. уга́дчыкам уга́дчыкамі
М. уга́дчыку уга́дчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уга́дчык м., разг. уга́дчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уга́дчык, ‑а, м.

Разм. Тое, што і угадвальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уга́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да угадчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уга́дыватель уга́дчык, -ка м., уга́двальнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уга́дчик разг. уга́дчык, -ка м., адга́дчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)