увіну́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. увіну́ увінё́м
2-я ас. увіне́ш увіняце́
3-я ас. увіне́ увіну́ць
Прошлы час
м. увіну́ў увіну́лі
ж. увіну́ла
н. увіну́ла
Загадны лад
2-я ас. увіні́ увіні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час увіну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

увіну́ць сов., разг. (во что-л.) заверну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увіну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Разм.

1. што ў што. Укруціць, абвярцець што‑н. з усіх бакоў; завінуць.

2. Знікнуць, увільнуць. Загаманіўшы з старым садоўнікам, Ларыса не заўважыла, як увінуў Ігнась. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да увінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увіна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм.

1. Незак. да увінуцца.

2. Зал. да увінаць (гл. увінуць у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)