увіва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. увіва́нне
Р. увіва́ння
Д. увіва́нню
В. увіва́нне
Т. увіва́ннем
М. увіва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

увіва́нне ср.

1. ввива́ние, вплета́ние;

2. увива́ние;

3. увива́ние;

4. украше́ние, увива́ние;

1-4 см. увіва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. увіваць — увіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вплета́ние

1. уплята́нне, -ння ср.; увіва́нне, -ння ср.;

2. (впутывание) разг. уплята́нне, -ння ср., ублы́тванне, -ння ср., уме́шванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)