Verbum

анлайнавы слоўнік

увя́званне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

увя́званне ср.

1. (действие) увя́зывание, увя́зка ж.;

2. перен., разг. увя́зка ж., увя́зывание, согласо́вывание;

3. ввя́зывание;

1-3 см. увя́зваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увя́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. увязваць — увязаць ¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увяза́ць¹, увяжу́, увя́жаш, увя́жа; увяжы́; -я́заны; зак., што.

1. Абвязаць з усіх бакоў або абвязаўшы, прывязаць да чаго-н.; сабраўшы, звязаць чым-н.

У. воз.

У. дровы на возе.

У. рэчы ў посцілку.

2. перан. Узгадніць, прывесці ў адпаведнасць з чым-н.

У. тэорыю з практыкай.

3. у што. Уплесці вязаннем.

|| незак. увя́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. увя́зка, -і, ДМ -зцы, ж. і увя́званне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

увя́зывание

1. увя́званне, -ння ср.;

2. перен. увя́званне, -ння ср.; узгадне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увя́зка ж.

1. (вещей) увя́зка, -кі ж., увя́званне, -ння ср.;

2. перен. увя́зка, -кі ж.; (согласование) узгадне́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)