уве́дваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уве́дваю уве́дваем
2-я ас. уве́дваеш уве́дваеце
3-я ас. уве́двае уве́дваюць
Прошлы час
м. уве́дваў уве́двалі
ж. уве́двала
н. уве́двала
Загадны лад
2-я ас. уве́двай уве́двайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час уве́дваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уве́дваць несов. узнава́ть; познава́ть; см. уве́даць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уве́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уведаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уве́даць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. аб кім-чым, пра каго-што і з дадан. Атрымаць звесткі пра каго-, што-н.; выведаць што-н., дазнацца.

У. пра смерць (аб смерці) знаёмага.

У., што здарылася.

2. каго-што і з дадан. Набыць веды адносна чаго-н.; атрымаць належнае ўяўленне пра каго-, што-н.

У. шмат новага з кніг і часопісаў.

У. людзей.

У. цану жыцця.

3. што. Зазнаць, зведаць, перажыць.

У. многа гора.

|| незак. уве́дваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уве́двацца, ‑аецца; незак.

Зал. да уведваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уве́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. уведваць — уведаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уве́дванне ср. узнава́ние; познава́ние; см. уве́дваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уве́двацца несов., страд. узнава́ться; познава́ться; см. уве́дваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

познава́ть несов.

1. пазнава́ць;

2. (испытывать) пазнава́ць; зазнава́ць;

3. (узнавать) пазнава́ць; (получать истинное представление о ком-, чём-л.) уве́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прове́дывать несов.

1. (навещать) праве́дваць, наве́дваць, даве́двацца (каго);

2. (узнавать о чём-л.) праве́дваць, уве́дваць, даве́двацца (аб чым-небудзь, пра што-небудзь); см. прове́дать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)