уве́дванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. уве́дванне
Р. уве́двання
Д. уве́дванню
В. уве́дванне
Т. уве́дваннем
М. уве́дванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уве́дванне ср. узнава́ние; познава́ние; см. уве́дваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уве́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. уведваць — уведаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узнава́ние

1. пазнава́нне, -ння ср.; распазнава́нне, -ння ср.;

2. спазнава́нне, -ння ср., зазнава́нне, -ння ср., зве́дванне, -ння ср.; пазнава́нне, -ння ср.;

3. спазнава́нне, -ння ср., уве́дванне, -ння ср.;

4. даве́дванне, -ння ср., дазнава́нне, -ння ср.; прачува́нне, -ння ср., дачува́нне, -ння ср.; см. узнава́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)