увахо́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. увахо́дны увахо́дная увахо́днае увахо́дныя
Р. увахо́днага увахо́днай
увахо́днае		 увахо́днага увахо́дных
Д. увахо́днаму увахо́днай увахо́днаму увахо́дным
В. увахо́дны (неадуш.)
увахо́днага (адуш.)		 увахо́дную увахо́днае увахо́дныя (неадуш.)
увахо́дных (адуш.)
Т. увахо́дным увахо́днай
увахо́днаю		 увахо́дным увахо́днымі
М. увахо́дным увахо́днай увахо́дным увахо́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

увахо́дны

1. входно́й;

у. біле́т — входно́й биле́т;

~ныя дзве́ры — входна́я дверь;

2. канц. входя́щий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увахо́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які прызначаны, служыць для ўваходу. Уваходныя дзверы. □ Грукаючы на крыжавінах, цягнік прайшоў міма ўваходных стрэлак, паступова суцішаючы ход. Мележ.

2. Які дае права на ўваход куды‑н. Уваходны білет.

3. Атрыманы ўстановай (пра дакументы, карэспандэнцыю і пад.); проціл. выходны. // у знач. наз. увахо́дная, ‑ай, ж. Дзелавы дакумент такога тыпу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увахо́д, -а і -у, М -дзе, м.

1. -у, гл. увайсці.

2. -а, мн. -ы, -аў. Месца, праз якое ўваходзяць куды-н.

У. у пячору.

|| прым. увахо́дны, -ая, -ае.

Уваходныя дзверы.

У. білет (які дае права на ўваход куды-н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

входно́й увахо́дны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выхо́дны, -ая, -ае (афіц.).

Пра карэспандэнцыю: адпраўлены з установы; проціл. уваходны.

Выходная пошта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

входя́щий

1. прич. які́ (што) увахо́дзіць; які́ (што) звярта́ецца; см. входи́ть;

2. прил., канц. увахо́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)