ува́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ува́рка
Р. ува́ркі
Д. ува́рцы
В. ува́рку
Т. ува́ркай
ува́ркаю
М. ува́рцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ува́рка ж. ува́рка, -кі ж.; ува́рванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ува́рка ж.

1. в разн. знач. ува́рка;

2. тех. вва́рка;

1, 2 см. увары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ува́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ува́рваць — уварыць.

2. Колькасць, аб’ём, на якія ўварылася што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ува́р, ‑у, м.

1. Тое, што і уварка.

2. Колькасць, аб’ём, на які паменшала што‑н. пры варцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)