увараві́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. увараві́т
Р. увараві́ту
Д. увараві́ту
В. увараві́т
Т. увараві́там
М. увараві́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

увараві́т, -ту м., мин. уварови́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увараві́т, ‑у, М ‑віце, м.

Мінерал ізумрудна-зялёнага колеру з групы гранатаў з дамешкай хрому.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уварови́т мин. увараві́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)