Verbum

анлайнавы слоўнік

ува́льванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ува́льванне ср. ува́лка ж., ука́тка ж.; см. ува́льваць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ува́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. увальваць ² — уваліць ² і увальвацца ² — уваліцца ².

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ува́л^III м., разг. ува́льванне, -ння ср.; см. ува́ливать^II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ука́тывание

1. уе́зджванне, -ння ср., аб’е́зджванне, -ння ср., абабіва́нне, -ння ср., утрамбо́ўванне, -ння ср.;

2. (о войлоке) зва́льванне, -ння ср., ува́льванне, -ння ср.; см. ука́тывать^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ука́тка ж.

1. (действие) уе́зджванне, -ння ср., аб’е́зджванне, -ння ср., абабіва́нне, -ння ср., утрамбо́ўка, -кі ж.;

2. зва́льванне, -ння ср., ува́льванне, -ння ср.; см. уката́ть^{1, 2};

3. (снаряд для укатывания дороги) като́к, -тка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)