убінтава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. убінту́ю убінту́ем
2-я ас. убінту́еш убінту́еце
3-я ас. убінту́е убінту́юць
Прошлы час
м. убінтава́ў убінтава́лі
ж. убінтава́ла
н. убінтава́ла
Загадны лад
2-я ас. убінту́й убінту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час убінтава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

убінтава́ць сов. забинтова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убінтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

Перавязаць бінтамі, марляй; забінтаваць. Убінтаваць раны. □ У мяне быў індывідуальны пакет, і я, як умеў, убінтаваў бядро. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убінто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да убінтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убінтава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад убінтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)