убяга́ць гл. убегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

убяга́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. убяга́ю убяга́ем
2-я ас. убяга́еш убяга́еце
3-я ас. убяга́е убяга́юць
Прошлы час
м. убяга́ў убяга́лі
ж. убяга́ла
н. убяга́ла
Загадны лад
2-я ас. убяга́й убяга́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час убяга́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

убяга́ць несов. вбега́ть; см. убе́гчы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да убегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убе́гчы, убягу́, убяжы́ш, убяжы́ць; убяжы́м, убежыце́, убягу́ць; убе́г, -гла; убяжы́; зак.

Пранікнуць куды-н. бягом.

У. ў хату.

|| незак. убяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вбега́ть несов. убяга́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)