убыва́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
убыва́нне |
| Р. |
убыва́ння |
| Д. |
убыва́нню |
| В. |
убыва́нне |
| Т. |
убыва́ннем |
| М. |
убыва́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
убыва́нне ср. убыва́ние; убавле́ние; см. убыва́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
убыва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. убываць — убыць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адлі́ў¹, -ліву, мн. -лівы, -ліваў, м.
1. гл. адліць¹.
2. Перыядычнае адступленне (паніжэнне) мяжы мора, акіяна.
Гадзіны прыліву і адліву на моры.
3. перан. Спад у развіцці чаго-н., убыванне.
Чутны прылівы і адлівы людскога гоману.
|| прым. адлі́ўны, -ая, -ае (да 2 знач.).
Адліўнае цячэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сбыва́ниеII ср. спада́нне, -ння ср., спад, род. спа́ду м.; убыва́нне, -ння ср.; см. сбыва́тьII.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
убыва́ние ср. (уменьшение) памяншэ́нне, -ння ср., змяншэ́нне, -ння ср.; убыва́нне, -ння ср., спада́нне, -ння ср., спад, род. спа́ду м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адлі́ў, ‑ліву, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. адліваць — адліць (у 2 знач.).
2. Перыядычнае паніжэнне ўзроўню вады ў адкрытым моры. За суткі на моры бывае два прылівы і два адлівы. // перан. Спад у развіцці чаго‑н.; убыванне чаго‑н. Пестрак раскрывае ў рамане ўсю складанасць рэвалюцыйна-вызваленчага руху, паказвае яго прылівы і адлівы. Хромчанка. Шумеў натоўп, як марскі прыбой, чутны прылівы і адлівы людскога гоману. Гурскі.
3. Блік, водсвет на паверхні чаго‑н.; дадатковае адценне, якое адсвечваецца на фоне асноўнага колеру. На галінках тонкіх дрэмлюць зяблікі І палаюць жарам снегіры, Паглядзіш — здаецца, гэта яблыкі Бліскаюць адлівамі зары. Смагаровіч. Андрэй распрануўся і сеў на лаву, прыгладзіўшы рукою цёмна-русыя валасы з залацістым адлівам. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
убавле́ние
1. убаўле́нне, -ння ср., збаўле́нне, -ння ср.; змяншэ́нне, -ння ср., памяншэ́нне, -ння ср., адбаўле́нне, -ння ср.;
2. павужэ́нне, -ння ср.; пакарачэ́нне, -ння ср.;
3. убаўле́нне, -ння ср., убыва́нне, -ння ср.;
4. ме́ншанне, -ння ср., спада́нне, -ння ср.; см. убавля́ть, убавля́ться 1, 2;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)