убудо́ўванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. убудо́ўванне
Р. убудо́ўвання
Д. убудо́ўванню
В. убудо́ўванне
Т. убудо́ўваннем
М. убудо́ўванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

убудо́ўванне ср. (действие) встро́йка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убудо́ўванне, ‑я, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. убудоўваць — убудаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

встро́йка ж. убудава́нне, -ння ср.; (неоконч. действие — ещё) убудо́ўванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)