Убо́іна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Убо́іна
Р. Убо́іна
Д. Убо́іну
В. Убо́іна
Т. Убо́інам
М. Убо́іне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

убо́іна

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. убо́іна убо́іны
Р. убо́іны убо́ін
Д. убо́іне убо́інам
В. убо́іну убо́ін
Т. убо́інай
убо́інаю		 убо́інамі
М. убо́іне убо́інах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

убо́іна

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. убо́іна убо́іны
Р. убо́іны убо́ін
Д. убо́іне убо́інам
В. убо́іну убо́ін
Т. убо́інай
убо́інаю		 убо́інамі
М. убо́іне убо́інах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

убо́іна м. и ж., разг., презр. (о мужчине) лентя́й, не́слух; (о женщине) лентя́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убо́іна, ‑ы, м. і ж.

Адпеты гультай, неслух. — Што гэта, «убоіна»? — пытаецца Ніна, спыніўшы прасці. — Ну, гультайка, няўдаліца... Брыль. [Бацька:] — Казаў жа я табе, каб пачапіў шнурок, а ты, убоіна; не паслухаў бацьку. Масарэнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)