Verbum

убеди́ть сов. перакана́ць; (уверить) упэ́ўніць;

уве́рить сов. упэ́ўніць, запэ́ўніць; (убедить) перакана́ць;

урезо́нить сов., разг. угавары́ць; (убедить) перакана́ць.

улома́ть сов., разг. улама́ць; (уговорить — ещё) угавары́ць; (убедить — ещё) перакана́ць; см. ула́мывать​^I.

предубеди́ть сов., уст. (настроить) настро́іць (прадузя́та); (внушить предубеждение) пасе́яць (вы́клікаць) прадузя́тую (няпра́вільную) ду́мку (по́гляд, перакана́нне); (убедить заранее) перакана́ць напе́рад;

внуши́ть сов.

1. (вызвать) вы́клікаць; (возбудить) абудзі́ць; (вселить) усялі́ць, пасялі́ць, нада́ць; (навеять) наве́яць; (при помощи гипноза) унушы́ць;

2. навучы́ць; (уговорить) угавары́ць; (подговорить) намо́віць; (убедить) перакана́ць; см. внуша́ть.

облома́ть сов.

1. (отделить части, куски чего-л.) аблама́ць, мног. паабло́мліваць; палама́ць;

облома́ть себе́ зу́бы перен. палама́ць сабе́ зу́бы;

2. перен., прост. (воздействовать на кого-, что-л., уломать) аблама́ць, улама́ць; (уговорить) угавары́ць; (убедить) перакана́ць;

склони́ть сов.

1. схілі́ць, мног. пасхіля́ць, нахілі́ць, мног. панахіля́ць, пахілі́ць; (нагнуть) нагну́ць, мног. панагіна́ць; (опустить, спустить) апусці́ць, мног. паапуска́ць, спусці́ць, мног. паспуска́ць;

склони́ть го́лову схілі́ць (нахілі́ць, пахілі́ць, апусці́ць) галаву́;

склони́ть ве́тку нахілі́ць (нагну́ць) галі́нку;

склони́ть знамёна апусці́ць (спусці́ць) сцягі́;

2. перен. (убедить) схілі́ць, угавары́ць;