убаўле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
убаўле́нне |
| Р. |
убаўле́ння |
| Д. |
убаўле́нню |
| В. |
убаўле́нне |
| Т. |
убаўле́ннем |
| М. |
убаўле́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
убаўле́нне ср., в разн. знач. уба́вка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
убаўле́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. убаўляць — убавіць і стан паводле знач. дзеясл. убаўляцца — убавіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уба́віцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; зак.
Зменшыцца, скараціцца.
У. ў вазе.
Вады ў студні ўбавілася.
|| незак. убаўля́цца, -я́ецца.
|| наз. убаўле́нне, -я, н. і уба́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уба́віць, уба́ўлю, уба́віш, уба́віць; уба́ўлены; зак., што і каго-чаго.
Адняўшы частку, зменшыць, знізіць, аслабіць.
У. выдаткі.
У. крок.
|| незак. убаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. убаўле́нне, -я, н. і уба́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
убавле́ние
1. убаўле́нне, -ння ср., збаўле́нне, -ння ср.; змяншэ́нне, -ння ср., памяншэ́нне, -ння ср., адбаўле́нне, -ння ср.;
2. павужэ́нне, -ння ср.; пакарачэ́нне, -ння ср.;
3. убаўле́нне, -ння ср., убыва́нне, -ння ср.;
4. ме́ншанне, -ння ср., спада́нне, -ння ср.; см. убавля́ть, убавля́ться 1, 2;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уба́вка ж.
1. уба́ўка, -кі ж., убаўле́нне, -ння ср., зба́ўка, -кі ж., збаўле́нне, -ння ср.; змяншэ́нне, -ння ср., памяншэ́нне, -ння ср.; адба́ўка, -кі ж., адбаўле́нне, -ння ср.;
2. павужэ́нне, -ння ср.; пакарачэ́нне, -ння ср.; см. убавля́ть 1, 2;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)