тэі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. тэі́стка тэі́сткі
Р. тэі́сткі тэі́стак
Д. тэі́стцы тэі́сткам
В. тэі́стку тэі́стак
Т. тэі́сткай
тэі́сткаю		 тэі́сткамі
М. тэі́стцы тэі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэі́стка ж. теи́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да тэіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Паслядоўнік тэізму.

|| ж. тэі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. тэісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

теи́стка тэі́стка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)