тэі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тэі́зм
Р. тэі́зму
Д. тэі́зму
В. тэі́зм
Т. тэі́змам
М. тэі́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэі́зм, -у, м.

Рэлігійна-філасофскі светапогляд, згодна з якім Бог стварыў свет і дзейнічае ў ім.

|| прым. тэісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэі́зм, -му м., филос. теи́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэі́зм, ‑у, м.

Рэлігійны светапогляд, які грунтуецца на разуменні бога як абсалютнай асобы, што стварыла свет і дзейнічае ў ім.

[Ад грэч. theos — бог.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

теи́зм филос. тэі́зм, -му м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)