тэ́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тэ́чка |
тэ́чкі |
| Р. |
тэ́чкі |
тэ́чак |
| Д. |
тэ́чцы |
тэ́чкам |
| В. |
тэ́чку |
тэ́чкі |
| Т. |
тэ́чкай
тэ́чкаю |
тэ́чкамі |
| М. |
тэ́чцы |
тэ́чках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Тэ́чка ‘партфель’ (Нас., Сцяц., Жд.; лях., Янк. Мат.), ‘сумка’ (Сл. Брэс., Альп.; пін., Бел. дыял. 1), тэ́цка ‘тс’ (паст., Сл. ПЗБ). З польск. teczka ‘тс’, гл. тэка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тэ́ка ‘футляр для захоўвання пісьмовых прылад; партфель’ (Нас., Шымк. Собр.). Запазычана праз польск. teka ‘партфель, папка для папер’, памянш. teczka ‘тс’ (гл. тэчка), з лац. theka ‘футляр, чахол’ < грэч. θήχη ‘сховішча, скрынка’ (Борысь, 630; ЕСУМ, 5, 535).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)