Verbum

анлайнавы слоўнік

тэрцэ́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэрцэ́т, -а, М -цэ́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Музычны твор для трох выканаўцаў, трох галасоў; трыа.

2. Страфа з трох вершаваных радкоў; трохрадкоўе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэрцэ́т м., муз., лит. терце́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэрцэ́т, ‑а, М ‑цэце, м.

Спец.

1. Ансамбль з трох выканаўцаў, пераважна вакальны; трыо.

2. Музычны твор або частка музычнага твора для трох выканаўцаў (галасоў, інструментаў) са сваёй партыяй для кожнага.

3. Вершаваная страфа ў санеце, якая складаецца з трох радкоў.

[Іт. terzetto ад лац. tertius — трэці.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохрадко́ўе, -я, мн. -і, -яў, н.

Страфа з трох радкоў; тэрцэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трохрадко́ўе, ‑я, н.

Страфа з трох радкоў; тэрцэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

терце́т муз., лит. тэрцэ́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)