тэрміна́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэрміна́л тэрміна́лы
Р. тэрміна́ла тэрміна́лаў
Д. тэрміна́лу тэрміна́лам
В. тэрміна́л тэрміна́лы
Т. тэрміна́лам тэрміна́ламі
М. тэрміна́ле тэрміна́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тэрміна́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. У транспартных сетках: месца пасадкі або высадкі пасажыраў пагрузкі або выгрузкі грузаў і іх накаплення.

Мытны т.

Т. аэрапорта.

2. Канцавая частка сістэмы, якая забяспечвае сувязь сістэмы з навакольным асяроддзем.

Плацежны т.

Купіць білет праз т.

3. Прыстасаванне ў ЭВМ, прызначанае для ўводу і вываду інфармацыі.

Камп’ютарны т.

|| прым. тэрміна́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэрміна́л м. термина́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэрміна́л, ‑а, м.

Устройства ў саставе вылічальнай сістэмы, якое прызначана для ўводу інфармацыі ў сістэму і вываду інфармацыі з яе.

[Ад лац. terminalis — які мае адносіны да канца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

термина́л тэрміна́л, -ла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)