тэ́рмас

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэ́рмас тэ́рмасы
Р. тэ́рмаса тэ́рмасаў
Д. тэ́рмасу тэ́рмасам
В. тэ́рмас тэ́рмасы
Т. тэ́рмасам тэ́рмасамі
М. тэ́рмасе тэ́рмасах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тэ́рмас, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльная пасудзіна для захоўвання змесціва пры пастаяннай тэмпературы.

Кава ў тэрмасе.

|| прым. тэ́рмасны, -ая, -ае.

Т. корак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэ́рмас м. те́рмос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэ́рмас, ‑а, м.

Пасудзіна асобай будовы, якая засцерагае змешчанае ў ёй ад астывання або награвання. Прыйшоў пануры старшына і аб’явіў, што падвезлі тэрмасы з абедам. Мележ.

[Ад грэч. thermos — гарачы, цёплы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тэ́рмас ‘ізаляваны посуд для захавання цёплым яго змесціва’ (ТСБМ). Ад рус. те́рмос ‘тс’ з адаптаванага ў 1920‑я гады ням. Thermosflasche ‘тс’ або ўтворанага непасрэдна ад англ. thermos flaske ‘тс’, у аснове якіх грэч. νέρμη ‘цяпло’ (ЕСУМ, 5, 556; Арол, 4, 64).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

те́рмос тэ́рмас, -са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)