тэрары́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. тэрары́стка тэрары́сткі
Р. тэрары́сткі тэрары́стак
Д. тэрары́стцы тэрары́сткам
В. тэрары́стку тэрары́стак
Т. тэрары́сткай
тэрары́сткаю		 тэрары́сткамі
М. тэрары́стцы тэрары́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэрары́стка ж. террори́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэрары́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да тэрарыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Прыхільнік або ўдзельнік актаў індывідуальнага тэрору.

|| ж. тэрары́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. тэрары́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

террори́стка тэрары́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)