тэо́рба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. тэо́рба тэо́рбы
Р. тэо́рбы тэо́рбаў
Д. тэо́рбе тэо́рбам
В. тэо́рбу тэо́рбы
Т. тэо́рбай
тэо́рбаю		 тэо́рбамі
М. тэо́рбе тэо́рбах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэо́рба, ‑ы, ж.

Шчыпковы музычны інструмент, басовая разнавіднасць лютні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Турба́н 1 ‘музычны інструмент тэорба’ (Нас.). Відаць, праз польск. tyorba, teorban ‘вялікая лютня’ з франц. théorbe, téorbe, tuorbe ‘тс’, італ. tiorba ‘тс’. Гл. тарба́н.

Турба́н 2 ‘усходні галаўны ўбор, палотнішча, абматанае вакол галавы’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт., Вруб.). Праз польск. turban ‘тс’, якое (магчыма, праз франц. turban) з тур. tülbend ‘муслін’ < перс. dülbänd ‘тканіна з крапівы’ (SWO, 1980, 783; Фасмер, 4, 136; Арол, 4, 129).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)