тэ́нзарны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
тэ́нзарны |
тэ́нзарная |
тэ́нзарнае |
тэ́нзарныя |
| Р. |
тэ́нзарнага |
тэ́нзарнай
тэ́нзарнае |
тэ́нзарнага |
тэ́нзарных |
| Д. |
тэ́нзарнаму |
тэ́нзарнай |
тэ́нзарнаму |
тэ́нзарным |
| В. |
тэ́нзарны (неадуш.)
тэ́нзарнага (адуш.) |
тэ́нзарную |
тэ́нзарнае |
тэ́нзарныя (неадуш.)
тэ́нзарных (адуш.) |
| Т. |
тэ́нзарным |
тэ́нзарнай
тэ́нзарнаю |
тэ́нзарным |
тэ́нзарнымі |
| М. |
тэ́нзарным |
тэ́нзарнай |
тэ́нзарным |
тэ́нзарных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тэ́нзар, -а, мн. -ы, -аў, м.
У матэматыцы: велічыня, якая валодае кампанентамі ў кожнай з мноства сістэм каардынат, прычым кампаненты пераўтвараюцца па пэўным законе пры пераходзе ад адной сістэмы каардынат да другой.
|| прым. тэ́нзарны, -ая, -ае.
Тэнзарнае вылічэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)