тэна́кль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэна́кль тэна́клі
Р. тэна́кля тэна́кляў
Д. тэна́клю тэна́клям
В. тэна́кль тэна́клі
Т. тэна́клем тэна́клямі
М. тэна́клі тэна́клях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тэна́кль м., полигр. тена́кль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэна́кль, ‑я, м.

Падстаўка для ўмацавання старонкі рукапісу на друкарскай касе ў час набору.

[Ням. Tenakel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тена́кль тип. тэна́кль, -кля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)