тэксталі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тэксталі́т
Р. тэксталі́ту
Д. тэксталі́ту
В. тэксталі́т
Т. тэксталі́там
М. тэксталі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэксталі́т, -ту м., спец. текстоли́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэксталі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Пластычны матэрыял з мнагаслойнай спрасаванай тканіны, насычанай сінтэтычнымі смоламі, які па трываласці не ўступае металу.

[Ад лац. textus — тканіна і грэч. lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

текстоли́т спец. тэксталі́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)