Ты́шча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ты́шча
Р. Ты́шчы
Д. Ты́шчы
В. Ты́шчу
Т. Ты́шчай
Ты́шчаю
М. Ты́шчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ты́шча ‘тысяча, вельмі многа’: Адным поясам тышча падперазаны (у загадцы). — Снуоп (мазыр., Сержп. Прык. і прым.). Параўн. рус. разм. ты́шча, дыял. ты́сца ‘тс’ (СРНГ). Алеграформа ад тысяча, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)