тычко́м

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
тычко́м - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тычко́м нареч.

1. старчма́, старчако́м, насто́рч; (стоймя) сто́йма;

2. (о кладке кирпича) старчако́м, папяро́чкай;

3. (об ударе) штурхялём.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старчма́ нареч. стоймя́, торчко́м, на попа́; тычко́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насто́рч нареч.

1. торчко́м, торчмя́;

2. (о кладке кирпича) тычко́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старча́к, -ка́ м., в разн. знач. тычо́к;

кла́сці цэ́глу ~ко́м — класть кирпи́ч тычко́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тыно́к ‘загарадка з калкоў тычком’ (ТСБМ, Ласт.), ‘агароджа з тонкіх кійкоў, якія вертыкальна пераплятаюцца паміж жэрдак’ (віц., рэч., ЛА, 4), ‘пляцень’ (Ласт.). Памянш. да тын (гл.). Сюды ж тынко́вы (плот) ‘плот з частаколу (у адрозненне ад жардзянога плота)’ (брасл., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

руб м.

1. стр. тычо́к;

кла́дка цэ́глы ру́бам — кла́дка кирпича́ тычко́м;

2. (край) ребро́ ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)