тытуля́рны, -ая, -ае.

У выразе: тытулярны саветнік — у царскай Расіі: грамадзянскі чын дзявятага класа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тытуля́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. -
Н. тытуля́рны тытуля́рныя
Р. тытуля́рнага тытуля́рных
Д. тытуля́рнаму тытуля́рным
В. тытуля́рны (неадуш.)
тытуля́рнага (адуш.)		 тытуля́рныя (неадуш.)
тытуля́рных (адуш.)
Т. тытуля́рным тытуля́рнымі
М. тытуля́рным тытуля́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тытуля́рны: т. саве́тнік ист. титуля́рный сове́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тытуля́рны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: тытулярны саветнік гл. саветнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

титуля́рный / титуля́рный сове́тник уст. тытуля́рны саве́тнік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саве́тнік м. (должностное лицо) сове́тник;

○ надво́рны с. — ист. надво́рный сове́тник;

ста́цкі с. — ист. ста́тский сове́тник;

тытуля́рны с. — ист. титуля́рный сове́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саве́тнік, ‑а, м.

1. Назва пасад у некаторых установах (пасольствах, міністэрствах і пад.). Саветнік пасольства. Дзяржаўны саветнік юстыцыі. // Асоба, якая займае гэту пасаду. Фінансавы саветнік пасольства.

2. У дарэвалюцыйнай Расіі — назва чыноў розных класаў паводле рангаў існаваўшай іерархіі ў цывільнай службе. Калежскі саветнік.

•••

Надворны саветнік — цывільны чын сёмага класа ў дарэвалюцыйнай Расіі.

Стацкі саветнік — цывільны чын пятага класа ў дарэвалюцыйнай Расіі.

Тытулярны саветнік — цывільны чын дзевятага класа ў дарэвалюцыйнай Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)