тыра́нскі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тыра́нскі тыра́нская тыра́нскае тыра́нскія
Р. тыра́нскага тыра́нскай
тыра́нскае
тыра́нскага тыра́нскіх
Д. тыра́нскаму тыра́нскай тыра́нскаму тыра́нскім
В. тыра́нскі (неадуш.)
тыра́нскага (адуш.)
тыра́нскую тыра́нскае тыра́нскія (неадуш.)
тыра́нскіх (адуш.)
Т. тыра́нскім тыра́нскай
тыра́нскаю
тыра́нскім тыра́нскімі
М. тыра́нскім тыра́нскай тыра́нскім тыра́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тыра́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тыра́нскі тыра́нская тыра́нскае тыра́нскія
Р. тыра́нскага тыра́нскай
тыра́нскае
тыра́нскага тыра́нскіх
Д. тыра́нскаму тыра́нскай тыра́нскаму тыра́нскім
В. тыра́нскі (неадуш.)
тыра́нскага (адуш.)
тыра́нскую тыра́нскае тыра́нскія (неадуш.)
тыра́нскіх (адуш.)
Т. тыра́нскім тыра́нскай
тыра́нскаю
тыра́нскім тыра́нскімі
М. тыра́нскім тыра́нскай тыра́нскім тыра́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тыра́нскі уст. тира́нский, жесто́кий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тыра́нскі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да тырана, уласцівы тырану; жорсткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыра́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Аднаасобны правіцель у Старажытнай Грэцыі, сярэдневяковай Італіі, які захапіў уладу сілай.

2. Правіцель, улада якога заснавана на дэспатызме і гвалце.

3. перан. Жорсткі, дэспатычны чалавек, які чыніць здзекі над людзьмі, прычыняе мукі.

|| прым. тыра́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тира́нскийI уст. (жестокий) тыра́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тира́нскийII (от Тира́на) тыра́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)