тыра́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тыра́нка |
тыра́нкі |
| Р. |
тыра́нкі |
тыра́нак |
| Д. |
тыра́нцы |
тыра́нкам |
| В. |
тыра́нку |
тыра́нак |
| Т. |
тыра́нкай
тыра́нкаю |
тыра́нкамі |
| М. |
тыра́нцы |
тыра́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
тыра́нка ж., разг. тира́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тыра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жан. да тыран (у 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тира́нка разг. тыра́нка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)