тыгры́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тыгры́ны тыгры́ная тыгры́нае тыгры́ныя
Р. тыгры́нага тыгры́най
тыгры́нае		 тыгры́нага тыгры́ных
Д. тыгры́наму тыгры́най тыгры́наму тыгры́ным
В. тыгры́ны (неадуш.)
тыгры́нага (адуш.)		 тыгры́ную тыгры́нае тыгры́ныя (неадуш.)
тыгры́ных (адуш.)
Т. тыгры́ным тыгры́най
тыгры́наю		 тыгры́ным тыгры́нымі
М. тыгры́ным тыгры́най тыгры́ным тыгры́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тыгры́ны тигри́ный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тыгры́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тыгра (у 1 знач.), належыць яму. Тыгрыная лапа. Тыгрыны след. // Такі, як у тыгра, уласцівы тыгру. Тыгрыны роў з лясных данёсся нетраў. Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыгр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Буйная драпежная млекакормячая жывёліна сямейства кашэчых з паласатай шкурай.

|| прым. ты́гравы, -ая, -ае і тыгры́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)