тыграло́ў
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тыграло́ў |
тыграло́вы |
| Р. |
тыграло́ва |
тыграло́ваў |
| Д. |
тыграло́ву |
тыграло́вам |
| В. |
тыграло́ва |
тыграло́ваў |
| Т. |
тыграло́вам |
тыграло́вамі |
| М. |
тыграло́ве |
тыграло́вах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тыграло́ў, -ло́ва м. тигроло́в
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тыграло́ў, ‑лова, м.
Паляўнічы на тыграў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тигроло́в тыграло́ў, -ло́ва м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)