ты́гра

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ты́гра ты́гры
Р. ты́гры ты́граў
Д. ты́гры ты́грам
В. ты́гру ты́граў
Т. ты́грай
ты́граю		 ты́грамі
М. ты́гры ты́грах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ты́гра ж., разг., см. тыгр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ты́гр

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ты́гр ты́гры
Р. ты́гра ты́граў
Д. ты́гру ты́грам
В. ты́гра ты́граў
Т. ты́грам ты́грамі
М. ты́гры ты́грах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тыгры́ца, -ы, мн. -ы, -ры́ц, ж.

Самка тыгра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тыграня́ і тыгранё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Дзіцяня тыгра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тигр тыгр, род. ты́гра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тыгры́ца, ‑ы, ж.

Самка тыгра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тигр р. Тыгр, род. Ты́гра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тыгры́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тыгра (у 1 знач.), належыць яму. Тыгрыная лапа. Тыгрыны след. // Такі, як у тыгра, уласцівы тыгру. Тыгрыны роў з лясных данёсся нетраў. Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыграня́ і тыгранё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня тыгра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)