ты́гельны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ты́гельны ты́гельная ты́гельнае ты́гельныя
Р. ты́гельнага ты́гельнай
ты́гельнае		 ты́гельнага ты́гельных
Д. ты́гельнаму ты́гельнай ты́гельнаму ты́гельным
В. ты́гельны (неадуш.)
ты́гельнага (адуш.)		 ты́гельную ты́гельнае ты́гельныя (неадуш.)
ты́гельных (адуш.)
Т. ты́гельным ты́гельнай
ты́гельнаю		 ты́гельным ты́гельнымі
М. ты́гельным ты́гельнай ты́гельным ты́гельных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ты́гельны тех., тип. ти́гельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ты́гельны, ‑ая, ‑ае.

1. Які звязаны з плаўкай, нагрэвам і пад. у тыглі (у 1 знач.). Тыгельная плаўка металаў. Тыгельная сталь.

2. Спец. Які мае тыгель (у 2 знач.). Тыгельны аўтамат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ты́гель, -гля, мн. -глі, -гляў, м.

1. Пасудзіна з вогнетрывалага матэрыялу для плаўкі, варкі, нагрэву чаго-н. на моцным агні.

2. Металічная пліта друкарскай машыны для прыціскання паперы да пакрытай фарбай друкарскай формы (спец.).

|| прым. ты́гельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ти́гельный ты́гельны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)