тыбе́та-бірма́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тыбе́та-бірма́нскі тыбе́та-бірма́нская тыбе́та-бірма́нскае тыбе́та-бірма́нскія
Р. тыбе́та-бірма́нскага тыбе́та-бірма́нскай
тыбе́та-бірма́нскае		 тыбе́та-бірма́нскага тыбе́та-бірма́нскіх
Д. тыбе́та-бірма́нскаму тыбе́та-бірма́нскай тыбе́та-бірма́нскаму тыбе́та-бірма́нскім
В. тыбе́та-бірма́нскі (неадуш.)
тыбе́та-бірма́нскага (адуш.)		 тыбе́та-бірма́нскую тыбе́та-бірма́нскае тыбе́та-бірма́нскія (неадуш.)
тыбе́та-бірма́нскіх (адуш.)
Т. тыбе́та-бірма́нскім тыбе́та-бірма́нскай
тыбе́та-бірма́нскаю		 тыбе́та-бірма́нскім тыбе́та-бірма́нскімі
М. тыбе́та-бірма́нскім тыбе́та-бірма́нскай тыбе́та-бірма́нскім тыбе́та-бірма́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тыбе́та-манго́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тыбе́та-манго́льскі тыбе́та-манго́льская тыбе́та-манго́льскае тыбе́та-манго́льскія
Р. тыбе́та-манго́льскага тыбе́та-манго́льскай
тыбе́та-манго́льскае		 тыбе́та-манго́льскага тыбе́та-манго́льскіх
Д. тыбе́та-манго́льскаму тыбе́та-манго́льскай тыбе́та-манго́льскаму тыбе́та-манго́льскім
В. тыбе́та-манго́льскі (неадуш.)
тыбе́та-манго́льскага (адуш.)		 тыбе́та-манго́льскую тыбе́та-манго́льскае тыбе́та-манго́льскія (неадуш.)
тыбе́та-манго́льскіх (адуш.)
Т. тыбе́та-манго́льскім тыбе́та-манго́льскай
тыбе́та-манго́льскаю		 тыбе́та-манго́льскім тыбе́та-манго́льскімі
М. тыбе́та-манго́льскім тыбе́та-манго́льскай тыбе́та-манго́льскім тыбе́та-манго́льскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Тыбе́т

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Тыбе́т
Р. Тыбе́та
Д. Тыбе́ту
В. Тыбе́т
Т. Тыбе́там
М. Тыбе́це

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тыбе́тцы, -аў, адз. тыбе́цец, -бе́тца, м.

Карэннае насельніцтва Тыбета.

|| ж. тыбе́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. тыбе́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тыбе́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Тыбета, тыбетцаў, які належыць, уласцівы ім. Тыбецкая мова. Тыбецкая архітэктура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліа́ндрыя, ‑і, ж.

Спец. Адна з перажытачных форм шлюбу, пры якой адна жанчына мае некалькі мужоў адначасова, мнагамужжа; захавалася сярод некаторых плямён Тыбета і Індыі.

[Ад грэч. polý — многа і anēr (andros) — муж.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)