ту́фавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ту́фавы ту́фавая ту́фавае ту́фавыя
Р. ту́фавага ту́фавай
ту́фавае		 ту́фавага ту́фавых
Д. ту́фаваму ту́фавай ту́фаваму ту́фавым
В. ту́фавы (неадуш.)
ту́фавага (адуш.)		 ту́фавую ту́фавае ту́фавыя (неадуш.)
ту́фавых (адуш.)
Т. ту́фавым ту́фавай
ту́фаваю		 ту́фавым ту́фавымі
М. ту́фавым ту́фавай ту́фавым ту́фавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ту́фавы мин. ту́фовый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ту́фавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да туфу. Туфавая парода. Туфавая лава. // Зроблены з туфу. Туфавы блок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туф, -у, м.

Порыстая горная парода вулканічнага або асадачнага паходжання, якая выкарыстоўваецца як будаўнічы матэрыял.

|| прым. ту́фавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ту́фовый геол. ту́фавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)