ту́тавыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. ту́тавыя
Р. ту́тавых
Д. ту́тавым
В. ту́тавыя
Т. ту́тавымі
М. ту́тавых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ту́тавыя сущ., мн., бот. ту́товые

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ту́тавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ту́тавы ту́тавая ту́тавае ту́тавыя
Р. ту́тавага ту́тавай
ту́тавае		 ту́тавага ту́тавых
Д. ту́таваму ту́тавай ту́таваму ту́тавым
В. ту́тавы (неадуш.)
ту́тавага (адуш.)		 ту́тавую ту́тавае ту́тавыя (неадуш.)
ту́тавых (адуш.)
Т. ту́тавым ту́тавай
ту́таваю		 ту́тавым ту́тавымі
М. ту́тавым ту́тавай ту́тавым ту́тавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ту́товые мн., сущ., бот. ту́тавыя, -вых;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ту́тавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тутаўніка. Тутавы ліст. Тутавы гадавальнік. □ Тутавыя гаі, якія вырастуць уздоўж каналаў, дадуць магчымасць займацца шаўкаводствам. «Полымя». // Які харчуецца лісцем тутаўніка і выпрацоўвае шоўк. Тутавы шаўкапрад. // Які з’яўляецца шкоднікам тутаўніка. Тутавы пядзенік.

2. у знач. наз. ту́тавыя, ‑ых. Сямейства раслін, да якога належыць тутавае дрэва.

•••

Тутавае дрэва гл. дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаўкаво́дства, ‑а, н.

Развядзенне шаўкавічных чарвей з мэтай атрымання шоўку (у 1 знач.). Тутавыя гаі, якія вырастуць уздоўж каналаў, дадуць магчымасць займацца шаўкаводствам. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)