туры́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. туры́стка туры́сткі
Р. туры́сткі туры́стак
Д. туры́стцы туры́сткам
В. туры́стку туры́стак
Т. туры́сткай
туры́сткаю		 туры́сткамі
М. туры́стцы туры́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

туры́стка ж. тури́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

туры́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да турыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца турызмам.

|| ж. туры́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. туры́сцкі, -ая, -ае.

Турысцкая група.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тури́стка туры́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)