турпа́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. турпа́н турпа́ны
Р. турпа́на турпа́наў
Д. турпа́ну турпа́нам
В. турпа́на турпа́наў
Т. турпа́нам турпа́намі
М. турпа́не турпа́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

турпа́н м., зоол. турпа́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

турпа́н зоол. турпа́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

турпа́н, ‑а, м.

Вадаплаўная птушка сямейства качыных з чорнай або чорна-бурай афарбоўкай і шырокай дзюбай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Турпа́н ‘вадаплаўная птушка сямейства качыных, Melanitta fusca L.’ (ТСБМ, Дарафееў, Птушкі), укр., рус. турпан, польск., чэш. turpan ‘тс’. Няясна, параўн. Анікін, 570–571.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)