туркме́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. туркме́н туркме́ны
Р. туркме́на туркме́наў
Д. туркме́ну туркме́нам
В. туркме́на туркме́наў
Т. туркме́нам туркме́намі
М. туркме́не туркме́нах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)