тура́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
тура́юся |
тура́емся |
| 2-я ас. |
тура́ешся |
тура́ецеся |
| 3-я ас. |
тура́ецца |
тура́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
тура́ўся |
тура́ліся |
| ж. |
тура́лася |
| н. |
тура́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
тура́йся |
тура́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
тура́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
туры́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
туру́ся |
ту́рымся |
| 2-я ас. |
ту́рышся |
ту́рыцеся |
| 3-я ас. |
ту́рыцца |
ту́рацца |
| Прошлы час |
| м. |
туры́ўся |
туры́ліся |
| ж. |
туры́лася |
| н. |
туры́лася |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тура́ць, туря́ць ‘ганяць’ (Нас., Юрч. Вытв.; чач., ЖНС, Бяльк.), ‘часта пасылаць’: сюды‑туды тураюць аднаго мяне за каждым дзедам (Нас.), ‘насіць, калыхаць на руках’ (Сцяшк. Сл.), тура́цца ‘ганяцца’ (чач., Жыв. НС), туря́цца ‘тс’ (Юрч. Вытв.). Гл. турыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)