тумано́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор для вымярэння шчыльнасці туману.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тумано́граф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тумано́граф тумано́графы
Р. тумано́графа тумано́графаў
Д. тумано́графу тумано́графам
В. тумано́граф тумано́графы
Т. тумано́графам тумано́графамі
М. тумано́графе тумано́графах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тумано́граф м., метеор. тумано́граф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тумано́граф спец. тумано́граф, -фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тумано́граф, ‑а, м.

Прыбор для вымярэння шчыльнасці туману ​1.

[Ад слова туман і грэч. graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)