трэшко́ўт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
трэшко́ўт |
трэшко́ўты |
| Р. |
трэшко́ўта |
трэшко́ўтаў |
| Д. |
трэшко́ўту |
трэшко́ўтам |
| В. |
трэшко́ўт |
трэшко́ўты |
| Т. |
трэшко́ўтам |
трэшко́ўтамі |
| М. |
трэшко́ўце |
трэшко́ўтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трэшко́ўт м., мор. трешко́ут
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трешко́ут мор. трэшко́ўт, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)