трэ́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. трэ́ф
Р. трэ́фу
Д. трэ́фу
В. трэ́ф
Т. трэ́фам
М. трэ́фе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трафны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да трэфу, з’яўляецца трэфам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэф (род. трэ́фу) м., рел. треф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трэ́фа

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. трэ́фа трэ́фы
Р. трэ́фы трэ́ф
Д. трэ́фе трэ́фам
В. трэ́фу трэ́фы
Т. трэ́фай
трэ́фаю		 трэ́фамі
М. трэ́фе трэ́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)