трэснуты - Пошук

трэ́снуты, -ая, -ае.

Надколаты, з трэшчынай.

Т. гаршчок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трэ́снуты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	трэ́снуты	трэ́снутая	трэ́снутае	трэ́снутыя
Р.	трэ́снутага	трэ́снутай трэ́снутае	трэ́снутага	трэ́снутых
Д.	трэ́снутаму	трэ́снутай	трэ́снутаму	трэ́снутым
В.	трэ́снуты (неадуш.) трэ́снутага (адуш.)	трэ́снутую	трэ́снутае	трэ́снутыя (неадуш.) трэ́снутых (адуш.)
Т.	трэ́снутым	трэ́снутай трэ́снутаю	трэ́снутым	трэ́снутымі
М.	трэ́снутым	трэ́снутай	трэ́снутым	трэ́снутых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трэ́снуты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	трэ́снуты	трэ́снутая	трэ́снутае	трэ́снутыя
Р.	трэ́снутага	трэ́снутай трэ́снутае	трэ́снутага	трэ́снутых
Д.	трэ́снутаму	трэ́снутай	трэ́снутаму	трэ́снутым
В.	трэ́снуты (неадуш.) трэ́снутага (адуш.)	трэ́снутую	трэ́снутае	трэ́снутыя (неадуш.) трэ́снутых (адуш.)
Т.	трэ́снутым	трэ́снутай трэ́снутаю	трэ́снутым	трэ́снутымі
М.	трэ́снутым	трэ́снутай	трэ́снутым	трэ́снутых

Кароткая форма: трэ́снута.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трэ́снуты разг. тре́снутый, надтре́снутый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трэ́снуты, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які трэснуў, з трэшчынай. [Яўсей] усміхнуўся, з трэснутай губы прасачылася кроў, падбітае вока заплыло пухлінай. Паўлаў.

2. перан. Надтрэснуты (пра голас). — Спрабуйце! — сказаў трэснутым голасам [Прыстром]. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тре́снутый трэ́снуты, ло́пнуты; см. тре́снуть¹;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узлама́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад узламаць.

2. у знач. прым. Які ўзламаўся, трэснуты. Узламаны лёд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Патла́ты ’кудлаты, калматы’ (ТСБМ, Некр.). Укр. па́тла, патла́тий, рус. паўд. па́тла, мн. лік па́тлы, сеўск. па́дла, ’тс’, па́тлать ’матляць’. Можна меркаваць, што крыніцай паходжання гэтага слова ці пасрэдніцамі з’яўляюцца цюрк. мовы, параўн. тур. patlak ’разбіты, трэснуты, расколаты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum