трэ́нерка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
трэ́нерка |
трэ́неркі |
| Р. |
трэ́неркі |
трэ́нерак |
| Д. |
трэ́нерцы |
трэ́неркам |
| В. |
трэ́нерку |
трэ́нерак |
| Т. |
трэ́неркай
трэ́неркаю |
трэ́неркамі |
| М. |
трэ́нерцы |
трэ́нерках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трэ́нер, -а, мн. -ы, -аў, м.
Спецыяліст, які займаецца трэніроўкай спартсменаў.
Т. валейбольнай каманды.
Т. па дзюдо.
|| ж. трэ́нерка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).
|| прым. трэ́нерскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)