трыпла́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Самалёт, які мае тры нясучыя паверхні, размешчаныя адна над адной.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трыпла́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. трыпла́н трыпла́ны
Р. трыпла́на трыпла́наў
Д. трыпла́ну трыпла́нам
В. трыпла́н трыпла́ны
Т. трыпла́нам трыпла́намі
М. трыпла́не трыпла́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

трыпла́н м., ав. трипла́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трыпла́н, ‑а, м.

Самалёт, які мае тры нясучыя паверхні, размешчаныя адна над другой.

[Фр. triplan.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тры... і трох...

Першая састаўная частка складаных слоў; абазначае: 1) які складаецца з трох частак, раздзелаў і пад., напрыклад: трохкласны, трохпакаёвы, трохтомны, трохпавярховы, трыножак, трыплан; 2) які мае тры аднолькавыя прадметы, прыкметы, уласцівасці і пад., напрыклад: трохвугольны, трохматорны, трохстопны; 3) трайны па масе, па аб’ёму, па даўжыні і пад., напрыклад: трохатамны, трохвалентны, трохдзённы, трохрублёвы, трохпудовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)